Het gaat echt beginnen

Afgelopen zaterdag was het dan zo ver. Mijn reis naar Amerika ging beginnen. s'Morgens om half 6 vertrokken we richting Düsseldorf Airport. De hele familie kwam me uitzwaaien, wat wel fijn was. Gelukkig dat onder dit gezelschap ook ervaren reizigers waren, die wisten dat je beter meteen kon inchecken en alle koffers kon inleveren in plaats van ze mee te zeulen de roltrap op. Gelukkig werden er geen drugs in de koffers gevonden en konden we nog even wat koffie drinken. Toen was het toch echt tijd om te gaan. Eenmaal in het vliegtuig was het interessant om na alle bewegingen van de vleugels te kijken. Aangezien ik precies ter hoogte van de vleugels zat op een stoel van het raam was het ideaal. Eenmaal in de lucht gebeurde er niet zo veel, behalve dat ze om het half uur met eten en drinken rondkwamen. Eenmaal aangekomen op Atlanta moesten de mensen uit het buitenland door de douane (custums). Gelukkig liep ik een beetje vooraan, maar de rijen werden steeds langer. Hier werd erop nagezien of alles klopte en moest je antwoord op enkele vragen geven en daarna snel mijn koffer pakken en door na de volgende vlucht. Na weer een grondige controle met 3D scan, waarbij zelfs de schoenen uit moesten kon ik verder. Met een metro kon ik naar de volgende gate waar het vliegtuig richting Wichita op me wachtte. Dit was een kleiner vliegtuig waarbij ik wel aan het raam zat. Met opstijgen en landen was het alsof ik in een achtbaan zat dus dat was wel leuk. Op het vliegveld ontmoette ik mijn begeleider Dave, waarbij ik de eerste 2 nachten zou blijven. Bij hem thuis aangekomen heb ik zijn vrouw Angie en zijn zoon Matthew. Ze waren heel geïnteresseerd en aardig voor me. Na het eten ben ik vroeg gaan slapen aangezien mijn dag ineens uit 31 uur bestond. De volgende dag zijn we s'morgens naar de kerk gegaan. Deze bestond uit een grote zaal met 3 grootte schermen en een muziekinstallatie waar de soos nog iets van kan leren. Het begon met een band die het eerste kwartier een soort van rock speelde. Smiddags hebben we nog gezwommen en zijn we na de winkel geweest. Aan het einde van de middag kwamen enkele vrienden van Dave & Angie barbequeën. Vanaf morgens 6 uur was het vlees gerookt, wat het een hele lekkere smaak gaf. Het was heel gezellig en er werden veel grappen gemaakt. Hierna zijn we na de County Fair in Newton gegaan. Dat is een soort kermis, waar allemaal activiteiten worden gehouden. Zondag was er Demolition Derby (autorodeo), dat was echt mooi om te zien. Een aantal collega's van AGCO waren hier ook, dus die had ik toen alvast ontmoet. Op maandag moest ik smorgens in de auto van Dave naar het werk rijden, zodat hij kon zien of ik kon rijden. Eenmaal aangekomen was ik geslaagd ;). Verder was het die dag vooral papieren invullen, een social securety number halen en mensen ontmoeten. Het was leuk dat iedereen zo enthousiast en geïnteresseerd was. s'avonds ging ik met Audrey mee naar huis, aangezien ik vanaf toen bij haar en Kyle ging wonen. Het is een mooi huisje op 9 minuten rijden vanaf AGCO Kyle heeft 2 katten die overal rond zitten te zwerven, dus je moet zorgen dat je alle deuren goed sluit. s'Avonds gingen we weer naar de Countey Fair, waar deze keer stierenvechten gehouden werd. Dit was echt niet normaal om te zien. De ene na de andere werd eraf geslingerd en de stieren werden wilder en wilder. Als opvulling werd de circle of fear geintroduceerd. Hierbij moeten een aantal mensen in een hoepel in de arena staan. Hierna word een stier losgelaten, degene die het langste in zijn hoepel staat krijgt 100 dollar. Er waren een aantal gekken en de stier werd losgelaten. Deze wist vakkundig de ene na de andere op de horens te nemen, wat vrij spectaculair was. Dinsdag ben ik door Aaron op sleeptouw genomen en heeft hij verteld wat er allemaal getest word en op welke manier. Daarnaast heeft hij het fabrieksterrein laten zien. Er staat echt voor honderden miljoenen dollars aan combines, zaaimachines, balenpersen en zwadmaaiers. Smiddags mocht ik zelf gaan testen met een Challenger, wat natuurlijk ook wel leuk is om te doen. Verder was mijn grafische kaart van de computer weer uitgevallen. Gelukkig wist ik nog hoe hij uit elkaar moest en had AGCO een hete luchtpistool waarmee ik hem weer in een dag aan de praat heb gemaakt. Dit was het meeste wat ik te melden heb, als ik weer iets nieuws heb laat ik het wel weer weten ;)